1. Dialogi

Dzisiaj słów parę (dosłownie) o poprawnym zapisywaniu dialogów. Wiele osób pisze je na czuja, nie znając w ogóle zasad. Jest to zresztą najczęściej popełniany przez Was, bloggerów, błąd.

Zacznijmy od zdania:

Pada śnieg.

Teraz możemy napisać, że słowa te wypowiedział dla przykładu ktoś z naszej rodziny:

Mama powiedziała, że pada śnieg.

Przypominam, że jest to mowa zależna – słowa mamy nie są przytaczane bezpośrednio, lecz narrator je przekształca. To samo można zapisać za pomocą mowy niezależnej:

– Pada śnieg – powiedziała mama. – Nadchodzi zima.

Dlaczego właśnie tak? Dlaczego po „śnieg” nie ma kropki, a „powiedziała” nie jest zapisane wielką literą? Otóż wszelkie czasowniki po drugim myślniku, mówiąc łopatologicznie, które dotyczą wypowiedzi danej osoby, na przykład: powiedział, zamyślił się, krzyknął i temu podobne, powinny być zapisywane małą literą. Jako że mają one związek z wypowiedzią, na samym jej końcu nie ma kropki. 

– Pada śnieg. – Mama podeszła do okna, dostrzegając przykryte białym puchem czubki jodeł. – Nadchodzi zima.

Tutaj już kropka i wielka litera musiały się pojawić, gdyż to, że mama powiedziała, że pada śnieg i to, że podeszła do okna, nie ma ze sobą bezpośredniego związku. 

– Pada śnieg – mama podeszła do okna – i wieje.

Tutaj dopełnienie o czynności mamy zostało wtrącone między jej wypowiedź, dlatego nie ma kropki po pierwszej części zdania, zaś słowa narratora są zapisane małą literą. 

Mam nadzieję, że napisałam to wystarczająco jasno. W razie pytań proszę o komentarze, na pewno wyjaśnię.